Είναι ο ναός του κοιμητηρίου. Η πρώτη εκκλησία ήταν πολύ παλιά. Πιθανολογείται ότι κτίστηκε το έτος 1770, όπως αναγράφονταν σε ένα αγκωνάρι. Η εκκλησία αυτή ήταν ημιυπόγεια με στενή και κοντή πόρτα και η σκεπή προεξείχε περί το ενάμισυ με δύο μέτρα από το έδαφος. Αυτό συνέβαινε είτε διότι οι Τούρκοι δεν επέτρεπαν το χτίσιμο υψηλών και περικαλλών χριστιανικών ναών είτε για να μη μπορούν οι Τούρκοι να μπαίνουν μέσα στο ναό καβάλα στα άλογα και τον βεβηλώνουν. Τριγύρω υπήρχε πεζούλι. Παλιά, η Θεία Λειτουργία το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης γινόταν στην Αγία Τριάδα με ψυχούδια και κόλλυβα. Κατά παράδοση ήταν αφιερωμένη στους νεκρούς, γι’ αυτό και γινόταν στον ναό του νεκροταφείου. Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας οι άνδρες κάθονταν στο πεζούλι, άπλωναν τις πετσέτες και περνούσαν οι γυναίκες και έβαζαν ψυχούδια και κόλλυβα. Η εκκλησία αυτή κάηκε στις 6 Αυγούστου 1970 από άγνωστη αιτία. Αυτό γέμισε πικρία τους κατοίκους, διότι είχαν συνδεθεί μαζί της και λόγω της παλαιότητας.Πριν καεί ο παλιός ναός είχε αρχίσει να χτίζεται καινούργιος ναός τη δεκαετία του 1950 επί Προέδρου της Κοινότητας Νικολάου Νικολάου. Στη νότια πλευρά του ναού είναι χαραγμένο το έτος 1959. Οι εργασίες ξεκίνησαν με τον εξαίρετο μάστορα Κωνσταντίνο Σταμάτη από το Αηδονοχώρι (Φωτιάνα) Καρδίτσας και ολοκληρώθηκαν από τον εξαίρετο Περιβολιώτη μάστορα Κώστα Δ.Μανιώτη.
Θαυμαστά γεγονότα σχετιζόμενα με τον Ι.Ν. της Αγίας Τριάδος
Η εκκλησία της Αγίας Τριάδας συνδέεται και με θαυμαστά γεγονότα, που συνέβησαν παλιότερα και πιο πρόσφατα.
Α΄
Μέχρι το τέλος του εμφυλίου πολέμου κατά παράδοση οι Περιβολιώτες ανέβαιναν και λειτουργούσαν πανηγυρικά στην Αγία Τριάδα τη δεύτερη ή τρίτη ημέρα του Πάσχα. Μετά τον επαναπατρισμό του χωριού από τη Λαμία το 1950 για κάποιους λόγους δεν τελούνταν αυτή η Θεία Λειτουργία. Κάποια χρονιά, που δεν είναι γνωστή με ακρίβεια, η Αναστασία Κ.Καρανίκα, που ζούσε στη Λάρισα, πήγε με κάποιους άλλους στο νεκροταφείο για να ανάψουν τα καντήλια στα μνήματα των δικών τους νεκρών. Μπαίνοντας στο προαύλιο άκουσαν καθαρά ψαλμωδίες μέσα στο ναό. Όταν επέστρεψαν στο χωριό διηγήθηκαν σε άλλους αυτά που άκουσαν. Οι κάτοικοι απέδωσαν το γεγονός στην παράλειψή τους να τελέσουν την καθιερωμένη Θεία Λειτουργία. Έτσι, την άλλη μέρα όλο σχεδόν το χωριό μετέβη στην Αγία Τριάδα και με συγκίνηση τέλεσαν Θεία Λειτουργία.
Στη συνέχεια αναφέρονται τρεις θαυμαστές ιστορίες που αποδίδονται στην Αγία Τριάδα, όπως τις έχει διηγηθεί ο Κωνσταντίνος Κυριαζής. Την πρώτη τού την διηγήθηκε η μάνα του και τη δεύτερη ο γέρο Θανάσης Τσιτσιρίγκος, ενώ το τρίτο γεγονός το έζησε ο ίδιος όταν ήταν μικρός. Καταγράφονται με τα δικά του λόγια.
Β΄
Όταν ήμουνα οχτώ χρονών μου διηγούνταν η μάνα μου. Το 1912 πήγε η γιαγιά μου η Γαρουφαλλιά για λάχανα. Τότε γίνονταν πόλεμος με τους Τούρκους. Εκεί που μάζευε τα λάχανα παρουσιάστηκε ένα φως μπροστά της. Η γιαγιά φοβήθηκε. Της είπε: «Μη φοβάσαι γερόντισσα. Είμαι η Παναγία. Θέλω να πας να πεις στους επιτρόπους στο χωριό να έλθουν να σύρουν το σπίτι μου γιατί έφυγαν τα κεραμίδια και στάζει όλο. Εγώ είμαι στον πόλεμο, τρύπησαν τα γόνατά μου να παρακαλάω το Θεό για τα παιδιά σας και αυτοί άφησαν το σπίτι μου και σταλάζει». Η γιαγιά μου ήρθε στο χωριό και είπε αυτά στους επιτρόπους. Τότε επίτροποι ήταν ο Κωνσταντίνος Σκαλιστήρας και ο Χρήστος ο Μπομπούλας. Οι επίτροποι δεν το πήραν στα σοβαρά. Ο Χρήστος ο Μπομπούλας είπε «κοιμήθηκε η γερόντισσα και ονειρευόταν» και δεν πήγαν να φτιάσουν τίποτε. Η Παναγία πήγε πάλι στη γριά. «Τι έκανες γι’ αυτό που σου είπα»; Η γριά της λέει: «Τους είπα, αλλά αυτοί με κοροϊδεύουν, τι να κάνω»; Τότε αρρωσταίνει ο Χρήστος ο Μπομπούλας βαριά και σε λίγο καιρό πέθανε. Ο Σκαλιστήρας φοβήθηκε και έβαλε μαστόρους και φτιάξανε την εκκλησία και έτσι δικαιώθηκε η γριά που το είχε ένα βάρος.
Γ΄
Ήμασταν στα πρόβατα μαζί με το γέρο Θανάση τον Τσιτσιρίγκο. Είχε και παρατσούκλι, γέρο Γούλας, καλός γέρος. Μια βραδιά το φθινόπωρο έβρεχε. Πιάσαμε γραίκι σε μια τοποθεσία, στου Αλέξη τη λαγκάδα να ξενυχτήσομε το βράδυ εκείνο. Ήρθε και άλλος γέρος με τα πρόβατα να ξενυχτήσει. Και αυτός ήταν ο γέρο Γιώργος ο Κοντογιώργος, καλός γέρος και αυτός. Το βράδυ εκεί φτιάσαμε φρυγάνες με τυρί και τρώγαμε. Άρχισαν οι γέροντες τις ιστορίες. Και ο γέρο Κοντογεώργος διηγιόταν πώς πήρε την εικόνα της Αγίας Τριάδας την ημέρα που έμπαιναν οι Τούρκοι στο χωριό. Ήταν το 1897. Αυτός ήταν αγροφύλακας μαζί με τον Γιάννη το Λέβα. Όταν έφτασαν οι Τούρκοι στο σταθμό “Αγγείαι” το χωριό έφυγε για να περάσει τη Μοχλούκα για την παλιά Ελλάδα, δηλαδή κατά τη Σπερχειάδα. Γιατί τους Τούρκους δεν τους επέτρεπαν οι Αγγλογάλλοι πέρα από τη Μοχλούκα να πάνε. Τότε του είπαν οι επίτροποι να πάρει αυτός μαζί με το Γιάννη το Λέβα την εικόνα και να την κρύψουν σε έναν αρμακά (=σωρό) με πέτρες, γιατί αν την εύρισκαν οι Τούρκοι θα την χάλαγαν. Αφού ο κόσμος έφυγε όλος πήγαμε με το Γιάννη το Λέβα και την πήραμε και την κρύψαμε και βγήκαμε ψηλά στην κουτσόβρυση (=τοποθεσία) και παρακολουθούσαμε τους Τούρκους τι θα κάνουν. Μπαίνοντας μέσα στο χωριό τράβηξαν κατευθείαν στην Αγία Τριάδα. Εμείς όταν πήραμε την εικόνα τραβήξαμε λίγο την πόρτα. Δεν είχε κλειδωνιά και έκλεισε, δεν υπήρχαν κλειδωνιές τότε. Ακούμε ένα χτύπο γκαπ γκουπ, δεν άνοιγε η πόρτα. Την έκαναν φραγγίδια (=μικρά κομμάτια) και μπήκαν μέσα. Τότε εμείς φύγαμε και πήγαμε και είπαμε και στους άλλους. Όταν γυρίσαμε μετά από πολύ καιρό και πήγαμε στην εκκλησία, τι να δούμε! Η εκκλησία μέσα ήταν γεμάτη κόκαλα από τα άλογα που έβαλαν μέσα. Ψόφησαν όλα.
Δ΄
Όταν ήμουν οχτώ χρονών πήγαινα στο σχολείο και μια μέρα πηγαίναμε όλα τα παιδιά στην εκκλησία στην Αγία Τριάδα, είχαμε πανηγύρι. Πήγαινε και όλος ο κόσμος. Όταν φτάσαμε πιο κάτω από την εκκλησία ήταν το χωράφι της εκκλησίας. Εκείνη τη μέρα στη γιορτή της το έσπερνε ο Κώστας ο Παρασκευιώτης. Το είχε με ενοίκιο και του έλεγαν οι γέροντες: «Βρε Κώστα σήμερα στο πανηγύρι το σπέρνεις»; Και αυτός τους λέει με βαρύ τόνο: «Τι να το κάνω, αύριο θα ξεραθεί και δεν θα σπέρνεται». Κάποτε έγινε το καλαμπόκι μισό μέτρο. Μια μέρα συννέφιασε και πέφτει χαλάζι. Πάνω σε αυτό το χωράφι έμεινε μόνο το χώμα. Ύστερα τον κοροϊδεύανε οι χωριανοί. «Πόσο καλαμπόκι θα πάρεις Κώστα τώρα; Ήθελες να το σπείρεις τη μέρα της Αγίας Τριάδας». Ως και ο δάσκαλος στο σχολείο μας το έκανε μάθημα. «Είδατε παιδιά μου, του το έδωσε. Έκανε το θαύμα της η Παναγία».
