Ο «μάρτης»
Την τελευταία μέρα του Φλεβάρη οι μανάδες φρόντιζαν να βάλουν το «μάρτη» στα παιδιά για να μη τα μαυρίσει ο ήλιος. Ο «μάρτης» ήταν ένα βραχιολάκι από δύο λεπτές κλωστές, συνήθως μία κόκκινη και μία άσπρη, τις οποίες έβαζαν στο χέρι των παιδιών πάνω από τον καρπό και στο δάχτυλο, σαν δαχτυλίδι. Τον «μάρτη» τον έβγαζαν από το χέρι στις 9 Απριλίου και τον κρεμούσαν στα δέντρα για να τον πάρουν τα χελιδόνια, που έρχονταν από τα ζεστά μέρη της Αφρικής, για να φτιάξουν τη φωλιά τους.
Κατασκευή σπιτιού
Κατά την κατασκευή ενός καινούργιου σπιτιού και όταν βρίσκονταν στα θεμέλια ο νοικοκύρης του σπιτιού έσφαζε κόκορα ή αρνί και το αίμα του ζώου το έχυναν στις τέσσερις γωνίες των θεμελίων για να είναι το σπίτι καλοστεριωμένο. Όταν έφταναν στη σκεπή και πριν βάλουν τα κεραμίδια οι συγγενείς, οι φίλοι και οι γείτονες προσέφεραν διάφορα δώρα σε ρουχισμό (μαντήλια, κάλτσες, πουκάμισα κλπ.). Ο μάστορας τα κρεμούσε στα ξύλα της σκεπής. Για κάθε κομμάτι που κρεμούσε χτυπούσε πρώτα το σκεπάρνι στο καδρόνι και μετά φώναζε το όνομα του δωρητή. Τα ρούχα αυτά τελικά πήγαιναν στο μάστορα.
Πρωτομαγιά
Αρχικά, δεν υπήρχε η συνήθεια να γιορτάζεται η Πρωτομαγιά, όπως τώρα με ψήσιμο κρεάτων στην εξοχή, χορό και ξεφάντωμα. Ωστόσο και παλιά οι άνθρωποι έβγαιναν στην εξοχή για να «πιάσουν» το Μάη. Οι Περιβολιώτες συνήθιζαν να εξορμούν στον «μπήλιο», μια πολύ όμορφη τοποθεσία στα δυτικά του χωριού στα όρια με τον Ασβέστη. Στην τοποθεσία υπάρχουν και σήμερα πολλά ψηλά και βαθύσκιωτα πλατάνια αφού από εκεί περνάει ένα ρέμα. Παλιά είχε νερό σχεδόν μέχρι το καλοκαίρι. Οι μικρότεροι έπαιζαν μπάλα στα λιβάδια. Οι μεγάλοι μάζευαν λουλούδια και έφτιαχναν στεφάνια με τρυφερά κλαριά από τα δέντρα. Τα στεφάνια αυτά τα κρεμούσαν στην εξώπορτα του σπιτιού τους.
Ένα άλλο προσφιλές μέρος ήταν το «αλωνάκι» στον βορινό λόφο. Εκεί υπήρχε και ωραίο φυσικό γήπεδο, όπου τα παιδιά έπαιζαν μπάλα.
