Έθιμα του Αη Σαράντη
Στις 9 Μαρτίου η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων, οι οποίοι μαρτύρησαν στη Σεβάστεια, εξ ου και Αη Σαράντης. Αν και σήμερα δεν είναι γνωστή στον πολύ κόσμο η γιορτή αυτή, παλιά εθεωρείτο μεγάλη γιορτή από τους κατοίκους των χωριών (και των Περιβολιωτών). Απέδιδαν μεγάλη σημασία στην ελεημοσύνη ως μέσο σωτηρίας της ψυχής. Γι’ αυτό έλεγαν χαρακτηριστικά: «σαράντα φάει, σαράντα πιει, σαράντα δώσε για την ψυχή».Θεωρούσαν επίσης την ημέρα σημαντική για την επιτυχία και αποτελεσματικότητα ορισμένων γεωργικών εργασιών. Έτσι, συνήθιζαν την ημέρα αυτή να φυτεύουν δέντρα και λουλούδια, αλλά και να κλαδεύουν τα αμπέλια, τα δέντρα και τις τριανταφυλλιές, γιατί πίστευαν ότι θα έχουν μεγαλύτερη επιτυχία στη καρποφορία.Τέλος, πίστευαν ότι η αρκούδα στις 2 Φεβρουαρίου έβγαζε τα μικρά της για να λιαστούν και στις 9 Μαρτίου τα σαράντιζε.
Έθιμα της Παναγίας Μεσοσπορίτισσας ή Αποσπορίτισσας
Στις 21 Νοεμβρίου είναι η γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου στον ναό. Την ημέρα αυτή η σπορά των δημητριακών βρίσκεται στο μέσον ή προς το τέλος. Γι’ αυτό οι αγρότες την ονόμασαν «Παναγία Μεσοσπορίτισσα» ή «Παναγία Αποσπορίτισσα» και τη γιόρταζαν με ευλάβεια. Την ημέρα αυτή ζύμωναν κουλούρες, έβραζαν σιτάρι και τα πήγαιναν στην εκκλησία για να τα ευλογήσει και να κάνει «υψώσεις» ο παπάς υπέρ υγείας των νοικοκυραίων και των ζευγαριών και υπέρ ευφορίας των καρπών της γης. Επίσης, στο σπίτι έβραζαν μαζί διάφορους καρπούς (σιτάρι, καλαμπόκι, ρεβύθια κ.ά.) και τα έτρωγαν.
Έθιμα των κτηνοτρόφων
Οι κτηνοτρόφοι παραδοσιακά τη Μεγάλη Πέμπτη έκαναν τις ακόλουθες εργασίες:
«Έστριβαν» τα τραγιά. Κρατούσαν τα πιο γερά και δυνατά (βαρβάτα) τραγιά για επιβήτορες, για το ζευγάρωμα με τις κατσίκες και την αναπαραγωγή. Τα υπόλοιπα τα «μουνούχιζαν», τα καθιστούσαν ανίκανα για ζευγάρωμα και τα προόριζαν για πάχυνση και κρεατοπαραγωγή.
Σημάδευαν τα αρνιά και τα κατσίκια. Αυτό γινόταν με αποκοπή ενός μικρού κομματιού του ενός ή και των δύο αυτιών. Κάθε κτηνοτρόφος είχε το δικό του σημάδι σε όλα τα ζώα του. Το σημάδεμα είχε σκοπό να τα ξεχωρίζουν σε περίπτωση που ανακατεύονταν με τα ζώα άλλων κτηνοτρόφων.
«Αρμάτωναν» τα τραγιά. Με άλλα λόγια κρεμούσαν στο λαιμό των τράγων μεγάλα κουδούνια, τα λεγόμενα «κυπριά». Γενικά, κρεμούσαν εξαρτήματα παραγωγής ήχου στα πρόβατα και στα γίδια, ακόμα και στα βόδια και στα σκυλιά. Διακρίνονταν σε κυπριά, τσιοκάνια και κουδούνια. Τα δύο πρώτα προορίζονταν για τα γίδια και τα κουδούνια για τα πρόβατα. Τα τσιοκάνια ήταν σχετικά μικρά και κατασκευάζονταν από λαμαρίνα, τσίγκο. Τα κυπριά ήταν πιο μεγάλα και κατασκευάζονταν από μπρούτζο. Τα κουδούνια είχαν στρογγυλό σχήμα και κατασκευάζονταν από λαμαρίνα. Τα εξαρτήματα αυτά ήταν διαφορετικού μεγέθους για να παράγουν διαφορετικούς ήχους. Το αποτέλεσμα ήταν μια θαυμάσια αρμονία.
