Η ύδρευση του χωριού αρχικά γινόταν από πηγάδια και τουλούμπες. Φυσικά δεν μπορούσε κάθε σπίτι να έχει το δικό του πηγάδι ή τουλούμπα. Υπήρχαν ορισμένα πηγάδια διάσπαρτα, από τα οποία καλύπτονταν οι ανάγκες όλων των νοικοκυριών.
Η κατασκευή των πηγαδιών ήταν δύσκολη και έφτανε σε βάθος 10-12 μέτρων συνήθως. Εσωτερικά έπρεπε να είναι χτισμένα με πέτρα για να συγκρατούνται τα χώματα. Ήταν αναγκαίο κατά περιόδους να καθαρίζονται. Τα περισσότερα είχαν δροσερότατο νερό το καλοκαίρι, σαν από ψυγείο και χλιαρό το χειμώνα. Αναφέρονται 13 πηγάδια, ένα κοινοτικό και δώδεκα ιδιωτικά. Τα πηγάδια αυτά σήμερα ή είναι άχρηστα ή έχουν μετατραπεί σε βόθρους. Αυτά ήταν τα ακόλουθα:
- Κεντρική πλατεία, κοινοτικό.
- Τσέλου Χρήστου, στον κεντρικό δρόμο όπου ήταν το κατάστημα Ιωάννη Ευαγγ.Παπακώστα, στη διασταύρωση προς την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου.
- Λέβα Ιωάννη, όπου σήμερα είναι το σπίτι του Μάνθου Δ.Ρίζου.
- Καρκάνη Νικολάου, του παπά, από την πλευρά του ρέματος.
- Βαρβατάκη Γεωργίου, όπου σήμερα είναι το σπίτι του Ιωάννου Γ.Πάνου.
- Κουτσολέλου Σπύρου, στον κεντρικό δρόμο.
- Δίπλα Βασιλείου, όπου σήμερα είναι το σπίτι του Κωνσταντίνου Γ.Δεληγιάννη.
- Πάνου Ιωάννη, όπου σήμερα είναι το σπίτι του Αθανασίου Πάνου.
- Ζάχου Νικολάου, όπου σήμερα είναι το σπίτι του γαμπρού του Κωνσταντίνου Ανδρ.Καμάρα.
- Λιακόνη Γεωργίου, όπου σήμερα είναι το σπίτι που ανήκει στην εγγονή του Βασιλική Καραγιάννη-Λούκα.
- Κούτρα Ιωάννη, όπου σήμερα κατοικεί ο γιος του Γεώργιος Κούτρας.
- Μπάμπαλη Ευαγγέλου, όπου σήμερα κατοικεί ο εγγονός του Ευάγγελος Μπάμπαλης.
- Κατσούλα[1] Πέτρου και Κωνσταντίνου, πίσω από το σπίτι του Αθανασίου Γ.Σύρου και κοντά στα σπίτια του Στέλιου Κουρσάρη και του Περικλή Τιμπλαλέξη.
Η τουλούμπα (τουρκική λέξη tulumba) ουσιαστικά ήταν μια τρόμπα (ιταλική λέξη tromba) νερού, ένας μηχανισμός εξόρυξης νερού από υπόγεια υδατοδεξαμενή. Αποτελούνταν από τη σωλήνωση που προχωρούσε μέσα στο έδαφος σε μεταβλητό βάθος κατά περίπτωση ενώ στην κορυφή βρισκόταν ο κυρίως μηχανισμός, ο οποίος με αναρρόφηση έφερνε το νερό στην επιφάνεια. Αρκετές οικογένειες είχαν κατασκευάσει τουλούμπες.
Κεντρικό δίκτυο ύδρευσης το Περιβόλι απέκτησε το 1968, οπότε κατασκευάστηκε και το υδραγωγείο. Από τότε το χωριό υδρεύεται με βρύσες μέσα σε κάθε σπίτι με ό,τι καλό συνεπάγεται αυτό. Μέχρι τότε το πλύσιμο των χεριών και του προσώπου γινόταν με τη βοήθεια του νιπτήρα, ενός σκεύους από τσίγκο, που ήταν κρεμασμένος έξω από το σπίτι. Το νερό έρχεται με σωλήνες από το «μπουγάζι». Αργότερα κατασκευάστηκε γεώτρηση στη θέση «κουτσόβρυση».
Το ίδιο έτος, 1968, έφτασε στο Περιβόλι και το ηλεκτρικό ρεύμα και διευκόλυνε αφάνταστα τη ζωή των κατοίκων. Μέχρι τότε τα σπίτια φωτίζονταν με λάμπες που έκαιγαν καθαρό πετρέλαιο ή με καντήλια ή από το τζάκι, το χειμώνα. Μόλις έπεφτε η νύχτα δεν μπορούσε κάποιος να κυκλοφορήσει εύκολα στους δρόμους αφού δεν υπήρχε δημοτικός φωτισμός, εκτός και αν είχε φεγγάρι.
Το τζάκι ήταν το αρχικό μέσο θέρμανσης. Φέρνει στη θύμηση ωραίες εικόνες των μελών της οικογένειας, αλλά και γειτόνων, να κάθονται γύρω από το τζάκι, να ζεσταίνονται και να κουβεντιάζουν. Οι σόμπες, ξύλου αρχικά και πετρελαίου αργότερα, χρησιμοποιήθηκαν μεταγενέστερα για θέρμανση αλλά και για το ψήσιμο ψωμιού και φαγητών. Η κεντρική θέρμανση εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1980.
Για την παρασκευή φαγητού στα σπίτια χρησιμοποιούνταν η γκαζιέρα που έκαιγε πετρέλαιο και μύριζε χαρακτηριστικά. Ο φούρνος εξωτερικά του σπιτιού ήταν συμπλήρωμα κάθε αγροτικού σπιτιού. Βασικό υλικό της κατασκευής ήταν το κεραμίδι, το οποίο διατηρεί τη θέρμανση (όπως συμβαίνει και σε πολλά σύγχρονα τζάκια). Η θέρμανση παράγονταν από το κάψιμο κυρίως πουρναριών, τα οποία αφθονούσαν στους γύρω λόφους. Στο φούρνο οι νοικοκυρές έψηναν ψωμί, πίτες και κάθε φαγητό που απαιτούσε ταψί, καθώς και γλυκά ταψιού. Επίσης χρησιμοποιούσαν τη γάστρα. Η γάστρα ήταν μια κυρτή λαμαρίνα πάνω στην οποία τοποθετούσαν αναμμένα κάρβουνα. Η γάστρα σκέπαζε το ταψί, το οποίο ήταν τοποθετημένο σε μια πυροστιά. Οι πίτες που ψήνονταν στη γάστρα ήταν νοστιμότατες.
[1] Η οικογένεια Κατσούλα ήταν οικογένεια κτηνοτρόφων, η οποία εγκαταστάθηκε για λίγα χρόνια στο Περιβόλι. Μετοίκισε στη Λοκρίδα
