Από την άνοιξη του 1950, όταν οι κάτοικοι επέστρεψαν στο χωριό μετά την αναγκαστική μετοίκηση στη Λαμία για ενάμισυ περίπου χρόνο λόγω του εμφυλίου πολέμου, αρχίζει μια καινούργια εποχή για το Περιβόλι, όπως και για τα άλλα χωριά άλλωστε. Ύστερα από μια ανώμαλη δεκαετία (1940-1950) με πόλεμο, θάνατο, πείνα, δυστυχία, πόνο, κατατρεγμό και προσφυγιά ξημέρωσε μια καινούργια ειρηνική περίοδος, που διαρκεί ευτυχώς ως τις μέρες μας.
Οι κάτοικοι γυρίζοντας στο χωριό βρήκαν τα σπίτια τους ρημαγμένα, σε πολλές περιπτώσεις χαλασμένα, τις αυλές χορταριασμένες. Ρίχτηκαν αμέσως στη δουλειά για να αποκαταστήσουν τις ζημιές, να κόψουν τα χόρτα και γενικά να τα συμμορφώσουν και να τα κάνουν κατοικήσιμα. Ταυτόχρονα κατέβαλαν τις πρώτες δύσκολες προσπάθειες να καλλιεργήσουν τα χωράφια με ανοιξιάτικες καλλιέργειες (καλαμπόκια, μποστάνια). Το αμερικανικό σχέδιο Marshal έδωσε τις πρώτες ανάσες. Σε κάθε οικογένεια δόθηκε μεταξύ άλλων από ένα ζώο (άλογο ή βόδι) και κάνοντας «κολληγιά» (συνεργασία δύο ζώων μαζί) μπόρεσαν κα καλλιεργήσουν τη γη. Η πρώτη χρονιά ήταν πολύ δύσκολη από κάθε άποψη.
Περνώντας τα χρόνια οι Περιβολιώτες κατάφεραν με τη σκληρή δουλειά τους να ορθοποδήσουν και να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Σ’ αυτό βοήθησε και η ολοκλήρωση της αποξήρανσης της λίμνης Ξυνιάδος και η παραχώρηση στους κατοίκους εύφορων αγροτεμαχίων. Τις επόμενες δεκαετίες παρατηρήθηκε μια μεγάλη οικονομική ανάπτυξη στο Περιβόλι (και στα άλλα χωριά), η οποία είχε σαν αποτέλεσμα τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων και τη σημαντική αύξηση του πληθυσμού (βλ. και τα αντίστοιχα κεφάλαια).
Τα χρόνια αυτά το χωριό γνώρισε κάποια αγαθά και υπηρεσίες, άγνωστα μέχρι τότε. Τέτοια ήταν το ηλεκτρικό ρεύμα, το κεντρικό δίκτυο ύδρευσης, η χρήση μηχανημάτων στις καλλιέργειες και η ασφαλτόστρωση των δρόμων προς Λαμία και Δομοκό. Όλα αυτά βελτίωσαν σημαντικά την ποιότητα ζωής των κατοίκων.
